Od 2019 roku zbieram informacje o kobietach, które uczestniczyły w polskich wyprawach do placówek badawczych należących do Polski w regionach podbiegunowych (Arktyka, Antarktyka).
Bardzo dziękuję osobom, bez których wiedzy i zaangażowania dotarcie do wszystkich danych nie byłoby możliwe. Równocześnie zachęcam wszystkich do aktualizowania i uzupełniania wiedzy dotyczącej uczestniczek kolejnych wypraw (kontakt).
Historia zaczyna się od Aliny Centkiewiczowej, żony Czesława, pierwszej Polki, która dotarła na Antarktydę w 1959 roku. Razem z mężem byli członkami polskiej wyprawy, która przejmowała Stację Oazis w Oazie Bungera na Antarktydzie Wschodniej od Rosjan i nadała jej imię polskiego polarnika Antoniego Bolesława Dobrowolskiego.
W Legionowie kryją się wspomnienia m.in. z tamtych wydarzeń:
Prawie w tym samym czasie na Spitsbergen w Arktyce docierają dwie pierwsze Polki – uczestniczki wypraw letnich, których celem była budowa polskiej bazy naukowej nad fiordem Hornsund (obecnie Polska Stacja Polarna Hornsund im. Stanisława Siedleckiego): Zofia Michalska (1958) i Anna Siedlecka (1960).
Zebrane dane uczestniczek wypraw badawczych dotyczą wszystkich polskich stacji w regionach podbiegunowych:
Arktyka (Spitsbergen)
- Polska Stacja Polarna Hornsund im. Stanisława Siedleckiego
- Stacja Polarna im. Stanisława Baranowskiego Uniwersytetu Wrocławskiego
- Stacja Polarna Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Kaffioyra
- Stacja Polarna Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Calypsobyen
- Stacja Polarna Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (AMUPS), Petuniabukta
oraz bazy terenowe (drewniane husy) zwyczajowo wykorzystywane przez polskie grupy badawcze: na przylądku Palffyodden i w zatoce Hyttevika.
Antarktyka (Wyspa Króla Jerzego)
- Polska Stacja Antarktyczna im. Henryka Arctowskiego
- Polska Stacja Antarktyczna im. Antoniego Bolesława Dobrowolskiego
oraz baza terenowa Lions Rump w Zatoce Króla Jerzego.