Uczestniczki wypraw

– Daga, wiesz, ile kobiet zimowało na Stacji Arctowskiego?

Znam już odpowiedź na pytanie, które Asia zadała mi w 2017 roku, a które przywołuję w opisie projektu Polarniczki.

30! [Dane z sierpnia 2020, kiedy w stacji pracuje 44. Polska Wyprawa Antarktyczna].

Od paru miesięcy liczę kobiety, które uczestniczyły w polskich wyprawach do placówek badawczych należących do Polski w regionach podbiegunowych (Arktyka, Antarktyka).

polarniczki

Źródło: https://www.facebook.com/polarniczki

Już teraz bardzo dziękuję Osobom, bez których wiedzy i zaangażowania dotarcie do wszystkich danych nie byłoby możliwe. Równocześnie zachęcam Pozostałych do aktualizowania i uzupełniania wiedzy dotyczącej uczestniczek kolejnych wypraw (kontakt).

Historia zaczyna się od Aliny Centkiewiczowej, żony Czesława, pierwszej Polki, która dotarła na Antarktydę w 1959 roku. Razem z mężem byli członkami polskiej wyprawy, która przejmowała Stację Oazis w Oazie Bungera na Antarktydzie Wschodniej od Rosjan i nadała jej imię polskiego polarnika Antoniego Bolesława Dobrowolskiego.

W Legionowie kryją się wspomnienia m.in. z tamtych wydarzeń:

 

Muzeum Historyczne w Legionowie

Prawie w tym samym czasie na Spitsbergen w Arktyce docierają dwie pierwsze Polki – uczestniczki wypraw letnich, których celem była budowa polskiej bazy naukowej nad fiordem Hornsund (obecnie Polska Stacja Polarna Hornsund im. Stanisława Siedleckiego): Zofia Michalska (1958) i Anna Siedlecka (1960).

Zebrane dane uczestniczek wypraw badawczych dotyczą wszystkich polskich stacji w regionach podbiegunowych:

Arktyka (Spitsbergen)

oraz bazy terenowe (drewniane husy) zwyczajowo wykorzystywane przez polskie grupy badawcze: na przylądku Palffyodden i w zatoce Hyttevika.

Antarktyka (Wyspa Króla Jerzego)

oraz baza terenowa Lions Rump w Zatoce Króla Jerzego.