Na przełomie lat 70. i 80. odbyły się dwie wyprawy Koła Naukowego Studentów Geografii (KNSG) Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych (WGiSR) Uniwersytetu Warszawskiego na Spitsbergen. Wspomnieniami z tych ekspedycji podzieliła się ze mną Pani Hanna Prószyńska-Bordas, uczestniczka tamtych wydarzeń.
Bycie pierwszym to sprawa nie zawsze łatwa do ustalenia. Co nie oznacza, że z takich poszukiwań łatwo zrezygnować. Od początku istnienia projektu „Polarniczki” pytanie zadane w tytule jest stale aktualne.
Spotkałyśmy się w marcu na Dniu Polarnym 2024 organizowanym na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od razu rzucił mi się w oczy jej szczery uśmiech, wewnętrzna wieczna młodość i… kolorowy manicure. Barbara Jóźwiak, z wykształcenia ekonomistka i finansistka, od dziewięciu lat jest na emeryturze, ale na brak zajęć nie narzeka. Rok temu wróciła z kolejnej […]
Spotkałyśmy się dokładnie 24 kwietnia 2022 roku na wrocławskim rynku. Sącząc kawę w kultowej „Literatce”, słuchałam historii sprzed 63 lat, a właściwie jej dalszego ciągu. Parę lat temu mignęła mi we wspomnieniach z wypraw na Spitsbergen z lat 50. wzmianka o dziewczynie, która bardzo chciała wziąć udział w ekspedycji polarnej. Personaliów nie podano. Enigmatyczny początek opowieści. […]
O ile o himalaistach czy kosmonautach co nieco wiadomo, o tyle mam wrażenie, że polarnicy nadal jeszcze pozostają dość enigmatyczną grupą zawodową. Świadczy o tym chociażby fakt, że nie ma jednej definicji tego zawodu, a dokonania tej grupy zawodowej dość powoli (choć jednak!) przebijają się na łamy wiodących mediów.